«Η Κυρά Σαρακοστή στο
Νηπιαγωγείο μας»
Η Κυρά Σαρακοστή τώρα,
είναι έθιμο που το συναντά κανείς σ’ όλη την Ελλάδα. Για τη μεγάλη νηστεία του
Πάσχα, που κρατάει σαράντα μέρες, παρίσταναν τα παλιά χρόνια τη Μεγάλη
Σαρακοστή σαν μια γυναίκα με όλα τα χαρακτηριστικά της νηστείας. Ξερακιανή,
αυστηρή, χωρίς στόμα, με χέρια σταυρωμένα γιατί ήταν σε προσευχή και με σταυρό
στο κεφάλι. Είχε εφτά πόδια, όσες είναι και οι εβδομάδες της σαρακοστής για το
Πάσχα.
Την Κυρά Σαρακοστή την έφτιαχναν από χαρτόνι ή από πανί παραγεμισμένο με
πούπουλα. Την κρεμούσαν από το ταβάνι και την χρησιμοποιούσανε σαν ημερολόγιο,
κάτι που δεν υπήρχε φυσικά εκείνη την εποχή.
Κάθε βδομάδα που περνούσε, έκοβαν κι από ένα πόδι. Αυτό γινότανε την τελευταία
ημέρα της εβδομάδας, που είναι το Σάββατο. Έτσι μέχρι να φτάσει το Πάσχα έκοβαν
και τα εφτά πόδια της Κυρά Σαρακοστής. Το τελευταίο πόδι το έκοβαν το Μεγάλο
Σάββατο και το έβαζαν μέσα σ’ ένα ξερό σύκο, σ’ ένα καρύδι ή σε κάποιο άλλο
φρούτο. Όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός.
Σε πολλά μέρη όμως, αντί να φτιάχνουν την Κυρά Σαρακοστή με χαρτόνι ή πανί, την
έφτιαχναν με νηστίσιμο ζυμάρι. Αφού την έψηναν, την έβαζαν μετά στα
εικονίσματα. Κάθε Σάββατο την κατέβαζαν και της έκοβαν από ένα ποδάρι, μέχρι
που αυτά τελείωναν τη Μεγάλη Βδομάδα.
Η Κυρά Σαρακοστή, που είναι έθιμο παλιό, κρατούσε από τα Βυζαντινά χρόνια, είχε
και το τραγούδι της:
«Την Κυρά-Σαρακοστή,
που είναι έθιμο παλιό,
οι γιαγιάδες μας την έφτιαχναν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι της Σταυρό,
μα το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά.
Έκοβαν ένα τη βδομάδα,
μέχρι να’ ρθει η Πασχαλιά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου